Zelden kom ik in de media patchwork en quilten tegen. Als ik een Amerikaanse serie kijk, wil ik nog wel eens afgeleid worden van het verhaal doordat ik in de achtergrond een quilt spot. Maar verder? Zelden.
Soms word je toch verrast, en nog wel in je eigen krant. Afgelopen zaterdag, 2 april, stond in De Volkskrant de column van stijlpastoor Arno Kantelberg. Onder de titel ‘Een nieuwe poging’ , pleit hij voor meer circulaire productie in de mode.
Ik citeer: “Naar verluidt is de mode-industrie de op een na vervuilendste branche, alleen de internationale oliehandel brengt meer schade toe aan het milieu. Vooral de zogenoemde fast fashion is hier debet aan. Die voortdurende stroom van goedkope kleding genereert een afvalberg waar je vous tegen zegt. Daarom moet er circulair worden geproduceerd, om die afvalberg niet alsmaar hoger te laten worden. Enter patchwork.”
Hij geeft eerst wat uitleg over patchwork. Hij schrijft: “in de 18e en 19e eeuw [..] een manier voor minderbedeelden om van restjes stof nog iets functioneels te maken”. Misschien niet helemaal historisch accuraat, maar dat zij hem vergeven. Veel ruimte heb je in zo’n column tenslotte niet. En zijn constatering dat patchwork het tuttige imago heeft van een “sympathieke vrijetijdsbesteding” klopt helaas wel.
Wat wel supergoed is, is dat hij het onderscheid uitlegt tussen patchwork en quilten. Dat komt omdat bij hem op school bij de les handenarbeid patchwork en quilten werd behandeld. Hij geeft dan ook een goede definitie van quilten. Dat hij “ook al zo’n heerlijke huiselijke hobby” noemt. Citaat: “Een quilt is een kleed van drie lagen textiel, waarvan de bovenste laag, de quilttop, wordt gevormd door patchwork”.
Maar wat interessanter is, is dat hij vertelt over hoe de modewereld zich op het patchwork heeft gestort. Eerder schreef Cecile Narinx daar ook al over in de Volkskrant (ik had het erover in mijn allereerste podcast aflevering en blog 'Quilten en Patchwork, wat is nou eigenlijk het verschil'). Hij noemt Acne Studios (een Zweeds modemerk), Louis Vuitton, Kenso, Jill Sander en Rick Owens als voorbeelden van merken die met patchwork in hun ontwerpen komen. Ik raad je aan om deze namen, samen met het woord patchwork, te googlen. Dan heb je een gezellig middagje inspiratie. Het tuttige imago is hier ver te zoeken.
Arno heeft als stijlpastoor natuurlijk ook over patchwork kleding een mening. De patchwork spijkerbroek waarin mode-icoon Gigi Hadid zich vertoonde kan zijn goedkeuring wegdragen, omdat de combinatie in één kleurfamilie blijft. Dit in tegenstelling tot de kleurrijke patchwork broek waarin rocker Eddie Van Halen optrad, die hij een pipobroek noemt. Als ik de foto waarop Eddie te zien is bekijk, komt dat denk ik eerder doordat het een crazy patchwork patroon is. En welke kleurcombinatie je mooi vindt, is toch een kwestie van smaak.
En nu we het toch over mode en circulariteit hebben. Mijn dochter wees mij laatst op het Nederlandse modemerk Hul le Kes. Dat had ze ontdekt omdat haar favoriete kookboek-auteur Yvette van Boven, op Instagram een jasje van dit merk liet zien. Het was gemaakt van een oude deken. Dit modemerk is opgericht door Sjaak Hullekes en Sebastiaan Kramer, en heeft zijn thuisbasis in Arnhem. Ze werken met eerder gebruikt materiaal, en willen juist ook het niet-perfecte plaatje laten zien. Een vlekje, een gerepareerd stukje, het mag allemaal zichtbaar zijn in de projecten die ze maken.
In hun Recovery Studio wordt beschadigde of afgedankte kleding gerepareerd en geverfd met organisch afval van lokale ondernemingen. Zo gaan ze niet alleen verspilling tegen, maar bieden ze mensen die bij hen komen werken ook de mogelijkheid voor handwerk. De Recovery Studio is een herstelatelier voor zowel mensen als textiel. Ze schrijven op hun website dat het effect van handwerk op de mentale gezondheid meermaals bewezen is, en dat het spanningen en stress vermindert. Dat weten wij als quilters ook, iets met je eigen handen maken is geweldig ontspannend. Je leest alles over wat ze doen op hullekes.com.
Ik word heel vrolijk van deze ontwikkelingen. Dit soort vernieuwingen en aandacht voor duurzaamheid zou wel eens een nieuwe generatie quilters op kunnen leveren. Die kunnen dan mooi de gemiddelde leeftijd van quilters een beetje naar beneden bijstellen. Het inspireert mij om met nieuwe ogen naar patchwork en quilten te kijken: andere materialen gebruiken, hergebruiken en upcyclen, nieuwe toepassingen bedenken, en vooral ver weg blijven van de quiltpolitie.
Experimenteren met nieuwe ontwikkelingen lukt alleen als je de basics onder de knie hebt. Pas dan kun je daadwerkelijk maken wat je in je hoofd bedenkt. En die basics kan ik je leren.
Binnenkort lanceer ik de eerste twee online trainingen om patchwork te maken: Perfect patchwork snijden met slimme malletjes en Perfect patchwork naaien met slimme malletjes. Daarin leer ik je alles over het werken met de slimme malletjes van Marti Michell. Ik deel al mijn tips en tricks met je. De aankondigingen van die trainingen krijg je als eerste als je je abonneert op mijn emailberichten.
En als je toch op mijn website bent, download dan het gratis patroon Hart voor Oekraïne. Je vindt het op de homepage. Snel te maken, weinig materiaal voor nodig, en een lief hartje om b.v. weg te geven aan gevluchte Oekraïners.
En wil je nog meer weten over quilten en patchwork? Abonneer je dan op mijn podcast.
